WIELKA  POKUTA



zaczyna padać deszcz

sam, choć z trudem poruszam się w tłoku
widzę, choć oczy grzęzną w gęstym mroku
słyszę, choć słów zatrutych ogrom mnie zagłusza
czuję, że Bóg w odwecie ludziom grzesznym rusza   

niestrudzony
wciąż od nowa tę samą przygrywam nutę
stać was było na życie, lecz nie stać na pokutę
to brzemię moje jak odbicie w wodzie zdradziecko się mieni
to umysł wiążą pokutne macki schizofrenii   

przestało padać, a ptaki znów zaczęły śpiewać
wstaję dźwigając ze sobą mój cały chory świat
z trudem stawiam kolejne kroki
zatrzymuję się
ruszam
zatrzymuję się i spoglądam w górę
to tutaj
żegnam
amen.

uklęknij i żarliwie zacznij się spowiadać
nigdy nie wiesz, kiedy Tobie zacznie padać.    

                                              Marcin Filipiak - "Pokuta"



   W sobotę, 15 października na Jasnej Górze odbyło się nabożeństwo Wielkiej Pokuty.

 
   Wybrano Jasną Górę, bo tu zawsze byliśmy wolni.

                                                                                                                                 /zdjęcie z internetu/

   Do Częstochowy na to modlitewne spotkanie przybyło ponad 100 tysięcy wiernych pragnących przepraszać za własne i narodowe grzechy. Przepraszać za wszystkie grzechy, ale również modlić się o to by Polska była Bogiem silna.
   Znaleźliśmy się w tej rozmodlonej wspólnocie jako małżeństwo wraz z grupą przyjaciół z Domowego Kościoła diecezji rzeszowskiej, by zmienić historię każdego z nas, naszego małżeństwa, naszej ojczyzny.
   Wzruszające było patrzeć na rosnący od rannych godzin tłum, gromadzący się przed murami Jasnej Góry.

      

   Mszę świętą celebrował ks. abp Stanisław Gądecki - Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, metropolita poznański.
   Konferencje i modlitwę prowadzili ojcowie Antonello Cadeddu i Henrique Porcu oraz ks. Piotr Glas.

                                                                                                                               /zdjęcie z internetu/
 
   Scena, kiedy za prowadzącym skandowaliśmy deklarację :

 "wyrzekam się wszelkiego ducha obojętności, 

ducha bezczynności wobec cierpienia świata. 

Ja nie chcę siedzieć wygodnie, chcę się ruszyć,

 ja wierzę w Pana Życia, ja chcę walczyć o życie. 

Wyrzekam się wszelkiego ducha śmierci. 

W imię Jezusa. 

Ja chcę budować nowy świat."   

  

   Ta scena przypomniała mi słowa papieża Franciszka wypowiedziane do młodzieży na ŚDM :

"aby pójść za Jezusem

trzeba zdecydować się na

zmianę wygodnej kanapy na parę butów,

które pomogą ci chodzić po drogach

o jakich nawet nie pomyślałeś"

   Po tych słowach wszyscy wstali ze swoich wygodnych nie kanap, ale krzesełek i podnieśli je wysoko w górę na znak, że chcą się ruszyć, chcą coś robić, by zmieniać siebie, zmieniać Polskę, zmieniać świat  

     

   Po mszy świętej na plac wniesiona została olbrzymia monstrancja z Panem Jezusem :

                                                                                                                            /zdjęcia z internetu/

   

   Rozpoczęła się cześć pokutna ze świadectwami i adoracją eucharystyczną. 

Amen